In Ritzville, Washington

Hallo allemaal,

het is alweer de 25e... We zijn anderhalve dag in Yellowstone geweest en bijna alle grote punten gezien. Het hoogtepunt was wel Old Faithful, de geiser die iedere 93 minuten uitbarst. En dat gaat behoorlijk op de minuut. Toen we aankwamen was het er rustig; we moesten nog een uur wachten. Er zijn op meerdere punten in het park visitor centers met exposities, films en... winkeltjes. Een hoop prullaria, maar ik heb een mooie trui meegenomen. Toen zijn we met de meute voor Old Faithful gaan zitten. Bizar hoor, met honderden mensen ademloos zitten wachten tot dat ding gaat spuiten. Honderden camera's in de aanslag. Wel heel mooi om mee te maken. Verder is Yellowstone heel veel rijden, mooie vergezichten, hier en daar een buffel, hier en daar een hert. En het ergste was; op een gegeven moment kwamen we er de auto niet meer voor uit. Ach, weer een hert. Ach, weer een eland. Nou, heb je weer een buffel... Maar goed. De eerste nacht hadden we een overnachting in Jared's Wild Rose Ranch, bij een meer. En de tweede nacht in Buck's T4-Lodge in Big Sky, Montana. Aan de grote weg, maar prachtig uitzicht op de groene bergen. We zijn naar een steakhouse gereden waar we hebben gegeten, buiten op de houten veranda, met wederom prachtig uitzicht. Het vervelende is dat de meeste restaurants wel kindermenu's hebben, maar die worden niet geserveerd aan volwassenen. Ik vind dat zo flauw. De porties zijn hier zo belachelijk groot. Dus ik bestelde een sandwich met kip. Ik denk dat ze de huiskip die vorig jaar toch al dood was gegaan uit de diepvries hebben gehaald, want die was gegrild, maar gortdroog. Werd er spontaan wiebelig van. Nou, vroeg naar bed en vanochtend vroeg op pad. Ze hadden bij de Lodge een prima ontbijt; kleine muffins, melk met granen, vers fruit en vers sap. Ideaal. We hadden vandaag een autodag. We zijn van Big Sky in Montana door Idaho naar Ritzville in Wasington gereden. Al met al zon 400 mijl, ruim 600 kilometer. Onderweg beboste bergen en meren. En af en toe een bloemetjesweiland. Soms verwacht ik Grizzly Adams de rivier over te zien steken. En bij de bloemetjes verwacht ik Laura Ingalls naar beneden te zien huppelen. We zijn nog gestopt in Mullan in Idaho om te tanken en wat te eten. Een vreselijk dorp met veel half ingezakte houten huisjes. Niets te beleven en een heel bedompte sfeer. Ik moest naar de wc in de winkel bij het pompstation en toen ik binnenkwam stonden daar allemaal van die hillbillies (enge mannen met baarden, gele petjes en veel te grote brillenglazen. Om over de afgetrapte korte broek met t-shirt maar te zwijgen). Ze keken me aan en niemand zei wat. Die hebben waarschijnlijk in maanden geen vrouw gezien. Op de wc had iemand vieze dingen achtergelaten en ik deed de deur op slot, maar hield de deur in de gaten. Was even bang dat ze me achterna zouden komen. Ik heb melk en een muffin gekocht. Bij de kassa zei ik goedendag en kreeg een grom terug. Nah. Gauw doorrijden. En nu zitten we dus in Washington. Niemandsland. Gele weilanden voor zover we kunnen kijken. Dadelijk nog wat eten en om 19 uur zijn er versgebakken koekjes met koffie. Dat dan weer wel. Morgen nog zo'n 3 uur naar Seattle en dan gaan we 's een grote stad bekijken.

Tot de volgende keer!

Groeten, ook van Hans!

Miranda