Bij Henry Lake, Island Falls in Idaho

Lieve allemaal,

de supervakantie heeft wat wanklankjes. Naast mijn kapotte camera kreeg ik vanmorgen bericht dat mijn auto thuis bekrast is. Gelukkig probeert mijn zus het op te lossen. Knudde om zo ver weg te zijn en niets te kunnen doen. Vanochtend zakte me de moed even in de schoenen, maar ik heb nog 3 mooie weken te gaan en daar wil ik van genieten.

We zijn eergisteren in Arches NP geweest in Utah. Door wind, water en erosie worden de rotsen daar uitgehold en ontstaan bogen. In 1991 is van 1 boog een stuk afgebroken en toeristen filmden dat. Het dunste punt is gelukkig nog 6 meter. Het was een klim omhoog, maar het was heel ontspannend en bijzonder om een poos zo hoog onder een boog te zitten met niets anders dan de suizende wind. Dat was Delicate Arch. Toen zijn we bij een rots van 3 miljoen kilo wezen kijken die balanceert op een andere rots. Als je het ziet, bedenk je dat het een kwestie van tijd is dat die omkukelt. Ondertussen liep de temperatuur op naar 37 graden. De derde wandeling was naar een uitzichtpunt wat ook een behoorlijke klim was, maar ik wilde niet opgeven. En als laatste keken we naar een gigantische boog wat een flinke klim was. Ik had veel water gedronken, maar te weinig gegeten, dus ik had het gevoel dat ik van mijn stokje ging. Aan het eind van het pad was ook niets. Arches is niet goed voorzien. Geen shuttle bus, geen bankjes, geen toiletten, geen waterpunten. En bij 37 graden en geen schaduw is dat te veel. Ik was er helemaal klaar mee. Het was ook al middag, dus we zijn doorgereden naar Provo, waar we hebben overnacht. Gisteren hebben we 3 staten doorkruist. Bij het ontbijt kwamen we een Nederlands stel tegen dat in 1976 naar de VS is geemigreerd. Het is zo makkelijk om hier met mensen aan de praat te komen! Ze raadden ons aan niet de snelle I-15 (Interstate) te nemen, maar de scenic route. Misschien iets om, maar wel zo mooi. En dat was de tijd zeker waard. We hebben het landschap zien veranderen van rotsachtig, naar rood poreus gesteente, naar bebost en bergen. Opgedroogde riviertjes, dorpjes waar niets is en schattige dorpjes met pleintjes en leuke winkeltjes. Gistermiddag gingen we dus van Utah, door Idaho naar Wyoming. We strandden in Afton. Een stadje met een boog van hertengeweien. WE zijn gestopt en ik heb een strohoed gekocht. Ik heb me de kop verbrand en niet zo zuinig. Ook mijn oren en knieholtes.... Maar goed, een strohoed. Je moet wat met 37 graden. Er stond een paard met wagen met 2 oude mannetjes die vroegen waar we vandaan kwamen. Wat voor geld we hadden en of ze de euro's mochten zien. En hoe bij ons de economische situatie is. Het oudste mannetje bleef maar onverstaanbaar brabbelen ondanks voorbijkomend verkeer. Leuke ontmoetingen. En toen door naar Jackson Hole, waar we een motel hebben gezocht. De Virginian Lodge. Prima kamer maar erg gehorig. We zijn naar het dorp gelopen waar het dorpspark 4 ingangen heeft die van hertengeweien zijn gemaakt. Omdat het een goed bezocht dorpje is, liegen de prijzen van motels en restaurants er niet om. We hebben een tentje gezocht en chicken teriyaki besteld. We kregen ieder 4 (!) diepvrieskipfilets, gefrituurd met een bakje saus die voor teriyaki door moet gaan. En patat. En dan heb je chicken teriyaki. Na 4 happen sloeg het bij mij dicht. Alles wordt hier gefrituurd en alles komt uit de diepvries. Light is alleen een term. Low fat betekent weinig vet, maar dubbel zoveel koolhydraten (suiker). In dat opzicht gaat het niet goed. Ik probeer het bij fruit en crackers te houden, maar aan het eind van de dag heb ik ook honger. En in die vage dorpjes waar wij komen, zijn geen fastfoodrestaurants. Ik koop hier en daar wat yoghurtjes en notenrepen enzo. Het moet maar.

Vandaag zijn we naar Grand Teton gereden. Een gebergte met 12 pieken. Zo immens breed en overweldigend dat het van een kaartje af lijkt te komen. Tip; de foto op mijn website, die van die bergpieken; dat is Grand Teton. Daar kwamen we aan de praat met een stel kerels die per motor van South Dakota naar Yellowstone reden. Amerikanen zijn geinteresseerd, gastvrij en erg beleefd. Echt heel erg leuk. Ze vroegen naar de benzineprijs. Ze denken dat ze het slecht hebben. Ze betalen zo'n 3,50 dollar per gallon. Dat is zo'n 0.80 eurocent per liter. Daar waren ze even stil van. We hebben in een winkeltje wat bagels met kaas en yoghurt gekocht en hebben een picknicksite opgezocht. Een ideaal plekje; een tafeltje in de schaduw met uitzicht op Jackson Lake en de Tetons op de achtergrond. Het gezoem van krekels, het suizen van de wind en .... pets een zwerm muggen. Killermuggen. Maa ik heb een flesje DEET bij me. Dat is echt vakantie; aan zo'n tafeltje. Toen doorgereden richting Yellowstone waar we nu een stukje van hebben gezien. Overal wordt gewaarschuwd afstand te houden van elk (soort eland) en buffels en beren. Ze komen op je af. En dat ga je verliezen. En jawel, we hebben elanden en buffels gezien. En een bruine beer!!! Het is langzaam rijden, maar je moet ieder moment rekening houden dat er een hert uit de bosjes schiet. We hebben er al 4 aan de kant van de weg zien liggen. En die zijn wel een formaatje groter dan onze hertjes. Toen we weg wilden via de westuitgang hebben we een half uur in de file gestaan omdat mensen foto's stonden te nemen van een eland. En sommigen rijden echt heel langzaam. Ze zijn hier galant in het verkeer. Elkaar de ruimte geven, voor laten gaan. Echt, ik zit regelmatig met het stuur tussen de tanden. Goede oefening.... geduld.

Dus nu zitten we in een motel aan het meer. We hebben net een foute hamburger gegeten met versgebakken frietjes die er zo slap bij hingen dat we ze konden slurpen. Maar... met uitzicht op het meer. En een hele zwerm muggen. Morgen weer een dag Yellowstone. En dan weer verder.

Allemaal dank voor de lieve reacties! Leuk dat jullie meelezen. Dat is toch een beetje mijn lijntje met thuis.

Tot de volgende keer en de groeten van mij en Hans!